Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια εκφυλιστική κατάσταση που συνοδεύεται με καταστροφή του αρθρικού χόνδρου, αναδιαμόρφωση του οστού με ταυτόχρονο σχηματισμό οστεόφυτων (άλατα) και δευτερεύοντα στοιχεία φλεγμονής. Η δεύτερη πιο συχνή μορφή της, η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου, εμφανίζεται συνήθως μετά την ηλικία των 55 ετών σε ποσοστό μέχρι και 50%.

Με την πάροδο του χρόνου, η έρευνα δείχνει ότι η οστεοαρθρίτιδα είναι δυναμική παρά εκφυλιστική κατάσταση και η άμεση διάγνωση της κάκωσης-βλάβης του ισχίου, η αλλαγή του τρόπου ζωής και η κατάλληλη αντιμετώπιση και αποκατάσταση μειώνει τον πόνο, την πιθανότητα χειρουργείου στην περιοχή του ισχίου και βελτιώνει την ποιότητα ζωής του ασθενή.

Η οστεοαρθρίτιδα ισχίου εκδηλώνεται με πόνο στην έσω ή έξω επιφάνεια του γοφού, πέριξ του γλουτού ή μερικές φορές στην πρόσθια επιφάνεια του μηρού, δυσκολία στην κίνηση της άρθρωσης (δυσκαμψία) κυρίως κατά την διάρκεια του ύπνου-ανάπαυσης, αστάθεια του ισχίου (κριγμό), πρήξιμο (οίδημα) , μείωση του μεγέθους του ποδιού (ατροφία μυών) και δυσχέρεια βάδισης-χωλότητα.

Με την βοήθεια της νέας μεθόδου αναγέννησης κι ανάπλασης της άρθρωσης-της ΠΡΟΛΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ , η εκφυλιστική νόσος και η συνδεσμική χαλάρωση του ισχίου επουλώνονται γρηγορότερα και σταματάει η βλάβη και η παρουσία του πόνου.

Εκτελείται με ενέσεις ορού dextrose 15%-25% στα σημεία του πόνου, στοχεύοντας στους αδύναμους τένοντες και συνδέσμους. Με αυτές τις ενέσεις προκαλούμε το σώμα μας να απαντήσει, χρησιμοποιώντας τις φυσικές θεραπευτικές του ιδιότητες προκειμένου να επιτευχθεί η επούλωση και η ανάπλαση-αποκατάσταση της βλάβης.

Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια εκφυλιστική κατάσταση που συνοδεύεται με καταστροφή του αρθρικού χόνδρου, αναδιαμόρφωση του οστού με ταυτόχρονο σχηματισμό οστεόφυτων (άλατα) και δευτερεύοντα στοιχεία φλεγμονής. Η πιο συχνή μορφή της, η οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, εμφανίζεται συνήθως μετά την ηλικία των 55 ετών σε ποσοστό μέχρι και 50%.

Τέσσερα είναι τα βασικά ερωτήματα που αφορούν στην οστεοαρθρίτιδα του γόνατος:

• Ποια ηλικία παρουσιάζει τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την εμφάνιση οστεοαρθρίτιδας στο γόνατο;
• Μπορεί οι νέοι άνθρωποι να εμφανίσουν οστεοαρθρίτιδα του γόνατος;
• Η οστεοαρθρίτιδα εμφανίζει στοιχεία κληρονομικότητας;
• Ποιοι επιπλέον παράγοντες μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας του γόνατος;

Η πιο συχνή αιτία της οστεοαρθρίτιδας του γόνατος είναι η μεγάλη ηλικία. Υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης οστεοαρθρίτιδας σε μικρότερη ηλικία:

1. Παχυσαρκία. Το αυξημένο βάρος σώματος αυξάνει τις πιέσεις σε όλες τις αρθρώσεις, ιδιαίτερα στα γόνατα. Υπάρχουν ενδείξεις για διπλή επίδραση του αυξημένου βάρους στην καταστροφή της άρθρωσης τόσο λόγω μεταβολικών παραγόντων όσο και λόγω μηχανικών πιέσεων.
2. Κληρονομικότητα. Υπάρχουν γενετικές μεταλλάξεις όπως η κωδικοποίηση του κολλαγόνου των χονδροκυττάρων, που μπορεί να κάνουν έναν άνθρωπο πιο ευαίσθητο στην ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας σε σχέση με κάποιον άλλο. Ακόμη μπορεί να ενοχοποιηθεί και για αλλαγές στο σχήμα των οστών γύρω από τα γόνατα. Γυναίκες με γενικευμένη οστεοαρθρίτιδα έχουν αυξημένη πιθανότητα να δουν τις κόρες τους να αναπτύσσουν την ίδια πάθηση.
3. Φύλο. Οι γυναίκες ηλικίας 50 ετών και άνω, είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν οστεοαρθρίτιδα σε σχέση με τους άνδρες.
4. Αθλητισμός. Οι αθλητές που ασχολούνται με οποιοδήποτε άθλημα, ιδίως με τον στίβο, με το ποδόσφαιρο, το βόλει και το τέννις έχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης οστεοαρθρίτιδας και μάλιστα σε μικρότερες ηλικίες λόγω των επαναλαμβανόμενων μικροτραυματισμών του γόνατος.
5. Επαγγέλματα. Οι εργαζόμενοι, που απαιτείται να γονατίζουν ή να επαναλαμβάνουν συνεχώς κινήσεις της άρθρωσης του γόνατος με κάμψη-έκταση, κατά τη διάρκεια της εργασίας τους, προκαλούν επαναλαμβανόμενες μικρές κακώσεις που οδηγούν σε οστεοαρθρίτιδα πρώιμα.
6. Άλλες ασθένειες. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η αιμοχρωμάτωση, η ουρική αρθρίτιδα, η νόσοςWilson και άλλες ασθένειες μπορεί να προκαλέσουν γενικευμένη οστεοαρθρίτιδα και επομένως και του γόνατος.

Εργασίες έχουν δείξει ότι η άμεση διάγνωση της κάκωσης-βλάβης του γόνατος και η κατάλληλη αντιμετώπιση και αποκατάσταση μειώνει τον κίνδυνο επανατραυματισμού και μετατραυματικής οστεοαρθρίτιδας μελλοντικά.

Συμπτώματα

Αν αισθανθείτε πόνο στην άρθρωση του γόνατος, ιδιαίτερα στο τέλος της ημέρας, δυσκολία στην κίνηση της άρθρωσης (δυσκαμψία) κατά την διάρκεια της ανάπαυσης, αστάθεια του γόνατος (κριγμό) ή εμφανίσσεται πρήξιμο (οίδημα) ή μείωση του μεγέθους του ποδιού (ατροφία μυών) θα πρέπει να επισκεφθείτε άμεσα ειδικό γιατρό της επιλογής σας.

Τις περισσότερες φορές χρειάζεται πρόγραμμα αποκατάστασης με:

1. Φυσικοθεραπείες
   
   • Ιοντοφόρεση με αντιφλεγμονώδη
   • Laser
   • Κρουστικός υπέρηχος
   • Biofeedback
   • TENS
   • Υπέρηχο
   • Διατάσεις
   • Θεραπευτική άσκηση
2. Μη στεροειδή αντι-φλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) Τα ΜΣΑΦ όπως η δικλοφενάκη (voltaren) μπορούν να προσφέρουν κάποια βραχυπρόθεσμη ανακούφιση. Σε μια μελέτη με χορήγηση δικλοφενάκης από το στόμα, ο παράγοντας αυτός βελτίωσε βραχυπρόθεσμα τον πόνο και τη λειτουργικότητα.
3. Εγχύσεις κορτικοστεροειδών Μια μελέτη έδειξε ότι η χορήγηση- έγχυση κορτικοστεροειδούς τοπικά έχει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην ανακούφιση του πόνου σε 6 εβδομάδες, σε σύγκριση με φυσικοθεραπεία, που αποτελούνταν από υπερήχο, μάλαξη και θεραπευτική άσκηση. Ωστόσο, οι συγγραφείς παρατήρησαν ότι η έγχυση κορτικοστεροειδούς δεν ήταν τόσο αποτελεσματική όσο οι φυσικοθεραπείες στις 12 εβδομάδες. Bρήκαν ότι η χορήγηση μιας έγχυσης κορτικοστεροειδούς οδηγεί σε μειωμένο πόνο  στις 6 εβδομάδες, αλλά όχι πέραν της περιόδου αυτής. Εν περιλήψει, η χορήγηση ενός κορτικοστεροειδούς με έγχυση τοπικά είναι αποτελεσματική στην μείωση του πόνου  βραχυπρόθεσμα, αλλά αυτή η διαδικασία μπορεί να μην είναι εξίσου αποτελεσματική σε μακροπρόθεσμη βάση.
4. Νάρθηκες στήριξης 
5. Βελονισμός Συστηματικές ανασκοπήσεις και μετα-αναλύσεις έχουν δείξει στοιχεία βραχυπρόθεσμης και μακρoπρόθεσμης βελτίωσης στην μείωση του πόνου στις 2 έως 8 εβδομάδες σε ασθενείς που πάσχουν.
6. Περινευρικές εγχύσεις- Lyftogt PI.T. Η θεραπεία-Lyftogt PI.T- επιτελείται με μια σειρά μικρών εγχύσεων αμέσως κάτω από το δέρμα, χρησιμοποιώντας φυσικά ( natural) συστατικά. Οι εγχύσεις στοχεύουν σε οδυνηρές περιοχές όπου τα νεύρα είναι ευαίσθητα και προκαλούν πόνο. Εφαρμόστηκε για πρώτη φορά και αναπτύχθηκε σημαντικά από τον Δρ. John Lyftogt. Τα συστατικά που χρησιμοποιούνται στις εγχύσεις της συγκεκριμένης τεχνικής είναι ένα ρυθμισμένο διάλυμα δεξτρόζης 5%, με ουδέτερο pH 7.4.
7. Προλοθεραπεία Με την εφαρμογή της προλοθεραπείας (prolotherapy) στοχεύουμε στους χαλαρούς συνδέσμους, στις εκφυλισμένες αρθρώσεις και στους εκφυλισμένους-χαλαρούς τένοντες. Πρόκειται για αναγεννητική θεραπεία του μυοσκελετικού συστήματος μετά από τραυματισμό ή χρόνιο πόνο. Εκτελείται με ενέσεις ορού δεξτρόζης, διαφορετικής συγκέντρωσης στα σημεία του πόνου. Η μέθοδος είναι ανώδυνη, με χρήση τοπικής αναισθησίας. Δημιουργείται μια οξεία φλεγμονώδη αντίδραση στο σημείο του πόνου, προκαλώντας το σώμα να απαντήσει, χρησιμοποιώντας τις δικές του φυσικές θεραπευτικές ιδιότητες προκειμένου να επιτευχθεί η επούλωση-ίαση της βλάβης.
8. Εγχύσεις υαλουρονικού οξέος 
9. Χειρουργική αντιμετώπιση Η χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να είναι αποτελεσματική για ανθεκτικές περιπτώσεις οστεοαρθρίτιδας με σημαντικό ποσοστό βελτίωσης. Παρόλα αυτά η χειρουργική αντιμετώπιση ενδείκνυται μόνο για περιπτώσεις ασθενών που παραμένουν τα συμπτώματα της οστεοαρθριτιδας -περιαρθριτιδας παρά την συντηρητική αντιμετώπιση με συνεδρίες για χρονικό διάστημα 6 μηνών τουλάχιστον.