Πρόκειται για συμπίεση του μέσου νεύρου στο επίπεδο του καρπού. Στον καρπό υπάρχει ένας ανελαστικός σωλήνας που ονομάζεται καρπιαίος σωλήνας και σχηματίζεται από τα οστά του καρπού ραχιαία και τον εγκάρσιο σύνδεσμο παλαμιαία.

Μέσα από τον καρπιαίο σωλήνα διέρχονται εννιά τένοντες (τένοντες των δακτύλων του επιπολής, του εν τω βάθει καμπτήρα των δακτύλων και του μακρού καμπτήρα του αντίχειρα), το μέσο νεύρο και η μέση αρτηρία. Όταν παρουσιαστεί οίδημα στον καρπιαίο σωλήνα εσωτερικά ή εξωτερικά τότε περιορίζεται ο χώρος , συμπιέζεται το μέσο νεύρο και προκαλείται το σύνδρομο.

Τα συμπτώματα του συνδρόμου είναι:

• ο πόνος, με ξύπνημα κατά τη διάρκεια του νυκτερινού ύπνου. Συνήθως υποχωρεί με μαλάξεις -εντριβές της περιοχής ή με απότομα τινάγματα του καρπού.
• το μούδιασμα στα 3 1/2 πρώτα δάκτυλα της άκρας χείρας, που γίνεται χειρότερο όταν συλλαμβάνεις ένα αντικείμενο ή λυγίζεις (κάμπτεις) τον καρπό.
• η αδυναμία του χεριού στο σφίξιμο. Είναι συνήθως δύσκολο να χτενίσεις τα μαλλιά, να πιάσεις ένα πηρούνι, να ξεκλειδώσεις την πόρτα, να ανοίξεις ένα βάζο ή να χρησιμοποιήσεις ένα κατσαβίδι.
• η ατροφία του θέναρος (οι μυς του αντίχειρα παλαμιαία γίνονται μικρότεροι και πιο αδύναμοι) ιδίως σε προχωρημένες καταστάσεις.

Προδιαθεσικοί παράγοντες είναι:

• Προβλήματα υγείας που προκαλούν οίδημα αρθρώσεων ή μείωση αιμάτωσης στον καρπό όπως η παχυσαρκία, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο υποθυροειδισμός, η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο σακχαρώδης διαβήτης και ο ερυθηματώδης λύκος.
• Το γυναικείο φύλο, σε ηλικίες 40 εώς 60 ετών. Οι έγκυες σε προχωρημένη κύηση, οι γυναίκες που λαμβάνουν αντισυλληπτικά ή οιστρογόνα και οι γυναίκες, που οδεύουν στην εμμηνόπαυση κινδυνεύουν περισσότερο.
• Οι δραστηριότητες που απαιτούν επαναλαμβόμενες κινήσεις του καρπού, ιδίως κινήσεις κάμψης.
• Το κάπνισμα, επειδή μειώνει την αιματική ροή στο μέσο νεύρο.
• Κατάγματα-εξαρθρήματα οστών του καρπού ή διαστρέμματα της πηχεοκαρπικής άρθρωσης
• Όγκοι και άλλες χωροκατακτητικές εξεργασίες.
• Η φυσιολογική γήρανση των ιστών της άκρας χείρας λόγω ηλικίας.

Η διάγνωση γίνεται μετά από την κλινική εξέταση και με την χρήση ηλεκτρονευρογραφήματος-ηλεκτρομυογραφήματος του άνω άκρου, ακτινογραφιών του καρπού και ενδεχομένως μαγνητικής τομογραφίας της περιοχής και εξετάσεων αίματος για τη διερεύνηση συστηματικών παθήσεων όπως διαταραχές θυροειδούς, ρευματοειδή αρθρίτιδα κ.α.

Η θεραπευτική προσέγγιση

• Αν υπάρχουν ήπια συμπτώματα προσπάθησε να μειώσεις τη φλεγμονή ακολουθώντας τα εξής βήματα: ανάπαυση του καρπού και των δακτύλων, τοποθέτηση πάγου στον καρπό για 10 εως 15 λεπτά 1-2 φορές ημερησίως, χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και τοποθέτηση ενός νάρθηκα καρπού κατά την διάρκεια της νύκτας. Όταν τα συμπτώματα υποχωρήσουν τότε πρέπει να γίνουν ασκήσεις του καρπού για ευκαμψία και ενδυνάμωση.
• Εφαρμογή φυσικών μέσων όπως υπέρηχοι, laser, μαγνητικά πεδία, TENS, ηλεκτροθεραπεία κ.α, σε συνδυασμό με ασκήσεις διατάσεων και εύρους κίνησης του καρπού.
  περινευρικές εγχύσεις- Lyftogt PI.T. Η θεραπεία-Lyftogt PI.T- επιτελείται με μια σειρά μικρών εγχύσεων αμέσως κάτω από το δέρμα, χρησιμοποιώντας φυσικά ( natural) συστατικά. Οι εγχύσεις στοχεύουν σε οδυνηρές περιοχές όπου τα νεύρα είναι ευαίσθητα και προκαλούν πόνο.
• Εφαρμόστηκε για πρώτη φορά και αναπτύχθηκε σημαντικά από τον Δρ. John Lyftogt. Τα συστατικά που χρησιμοποιούνται στις εγχύσεις της συγκεκριμένης τεχνικής είναι ένα ρυθμισμένο διάλυμα δεξτρόζης 5%, με ουδέτερο pH 7.4.
• Προλοθεραπεία. Ενισχύουμε κάποιους συνδέσμους της περιοχής με στόχο την μεγαλύτερη διαπερατότητα του καναλιού-καρπιαίου σωλήνα και την αποσυμφόρηση του μέσου νεύρου
  βελονισμός, χειρομάλαξη και manipulation.
• Σε περίπτωση μη υποχώρησης των συμπτωμάτων είναι δυνατή η έγχυση κορτικοστεροειδούς τοπικά ή η χορήγηση από το στόμα. Συνήθως παρατηρείται μείωση των συμπτωμάτων προσωρινά.
• Όταν οι συντηρητικές μέθοδοι αποτύχουν ή είναι πολύ προχωρημένη η βλάβη τότε χρήζει χειρουργικής αντιμετώπισης συνήθως με διατομή του εγκάρσιου συνδέσμου για να μειωθεί το οίδημα της περιοχής , με ανοικτή επέμβαση ή ενδοσκοπικά. Μετά την χειρουργική αντιμετώπιση θα πρέπει ο ασθενής να παραμείνει σε ανάπαυση , με αποχή από την εργασία ή με τροποποίηση των δραστηριοτήτων του για ένα χρονικό διάστημα.