Οι πιο συνηθισμένες και συχνές αιτίες της οσφυαλγίας-ισχιαλγίας είναι οι παρακάτω:

• Διάταση ή ρήξη των μυικών ινών ή των συνδέσμων της οσφυικής χώρας ή της πυέλου μετά από σήκωμα βάρους, απότομη κάμψη και στροφή του σώματος ή άλλη καταπόνηση.
• Πίεση στις ρίζες των νεύρων λόγω κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου.
• Τραυματισμός που επηρεάζει τις μικρές αρθρώσεις (μεσοσπονδύλιες διαρθρώσεις) ανάμεσα στους σπονδύλους,
• Οστεοαρθρίτιδα σε άλλες αρθρώσεις όπως στα ισχία μπορεί να προκαλέσει αλλαγή του τρόπου βάδισης και να οδηγήσει σε οσφυαλγία.
• Σπονδυλόλυση και σπονδυλολίσθηση.
• Σπονδυλική στένωση δηλαδή η στένωση στο σπονδυλικό σωλήνα που μπορεί να προκαλέσει πίεση στις ρίζες.
• Σκολίωση.
Στην περίπτωση της ανθεκτικής οσφυοισχιαλγίας που δεν αναταποκρίνεται γρήγορα σε φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη ή σε ασθενείς που απαγορεύεται η χρήση αυτών των φαρμάκων συνίσταται η θεραπευτική αντιμετώπιση με χρήση θεραπευτικών ιατρικών εξειδικευμένων τεχνικών όπως:
• Περινευρικές εγχύσεις- Lyftogt PI.T. Η θεραπεία-Lyftogt PI.T- στοχεύει στα νεύρα –αισθητικούς κλάδους και επιτελείται με μια σειρά μικρών εγχύσεων αμέσως κάτω από το δέρμα, χρησιμοποιώντας φυσικά (natural) συστατικά. Οι εγχύσεις γίνονται σε οδυνηρές περιοχές όπου τα νεύρα είναι ευαίσθητα και προκαλούν πόνο. Εφαρμόστηκε για πρώτη φορά και αναπτύχθηκε σημαντικά από τον Δρ. John Lyftogt. Τα συστατικά που χρησιμοποιούνται στις εγχύσεις της συγκεκριμένης τεχνικής είναι ένα ρυθμισμένο διάλυμα δεξτρόζης 5%, με ουδέτερο pH 7.4.
• Προλοθεραπεία . Πρόκειται για μη παρεμβατική ιατρική τεχνική (minimal invasive technique) που επιτυγχάνει την ανάπλαση- επούλωση των τραυματισμένων τενόντων, συνδέσμων και μυών, πυριδοτώντας τον φυσικό μηχανισμό επιδιόρθωσης του οργανισμού. Γίνεται με εγχύσεις ακριβώς στα σημεία των ανατομικών αλλοιώσεων (συνήθως στα σημεία που οι τένοντες και οι σύνδεσμοι συνδέονται με τα οστά). Χρησιμοποιούνται διαλύματα δεξτρόζης, που είναι φαρμακολογικά αδρανή ή αυξητικοί παράγοντες (PRP).
• Με πρόγραμμα ασκήσεων εξατομικευμένων και επανεκπαίδευσης εκτέλεσης καθημερινών δραστηριοτήτων με σωστό και αποτελεσματικό τρόπο για την αποφυγή πιθανών νέων τραυματισμών της περιοχής.

Σε πολλές περιπτώσεις είναι ενδεδειγμένη κι επιβεβλημένη η συνδυαστική αντιμετώπιση της βλάβης με θεραπευτικές ιατρικές τεχνικές της πάσχουσας περιοχής το ίδιο χρονικό διάστημα ώστε το μέγιστο θεραπευτικό αποτέλεσμα να επιτευχθεί άμεσα.
Η χρονική διάρκεια θεραπευτικής προσέγγισης κυμαίνεται από 2 εβδομάδες μέχρι 2 μήνες κατά μέσο όρο ενώ η επούλωση και ίαση της βλάβης είναι άμεση και οριστική.